Sürgündən qayıtdıqdan sonra G.Hüseynoğlu bütün diqqətini ədəbi və pedaqoji fəaliyyətə yönəldir. Əllinci illərin sonlarında onun «Geoloq qız», «Xeyirxah», «Bir ömrün çıraqları», «Etiraf», «Qibtə» hekayələri, «Ata», «Müjdəçi», «Abdulla Şaiqin xatirəsinə» mənsur şeirləri, «Xəzərin qoynunda» sənədli povesti və bir sıra oçerkləri çap olunur. Daha sonra isə onun oxucular arasında böyük şöhrət qazanan «Nigarançılığın sonu» hekayəsi meydana gəlir. Bu hekayədə iki sevən gəncin tarixçəsini izləyir. Hekayə lirik axardadır, müəllif Mustafanın və Nazəninin sevgisini, onların könül çırpıntılarını elə təsvir edir ki, oxuyub qurtarandan sonra deyirsən: «Bax, əsl sevgi belə olar».
